Tylko ja i koncert :) 

Jakiś czas temu miałam przyjemność obejrzeć w kinie koncert Davida Gilmoura. Przyznaje się wiedziałam, że kina oferują takie atrakcje - ale nigdy by mi nie przyszło na myśli wziąść udział w takim koncercie. 

Mało tego muzyka Davida Gilmoura też była dla mnie obca - wiedziałam, że grał w Pink Floyd (historia Rocka) - na gitarze - ot i cała wiedza.

Muzyka, jak i koncert zaskoczyły mnie :) 

Masa emocji, uczuć jakie się we mnie uaktywniły przy oglądaniu koncertu jest nie do opisania.

Natomiast zastanowiła mnie jedna sprawa - muzyka jest ze mną cały czas ( no może oprócz snu) - ale okazuje się, że nie słucham!!!

W kinie byłam muzyką otulona - nagłośnienie oczywiście nie pozostaje tu bez znaczenia :) Byłam tylko ja, ekran i muzyka - oczywiście byli i pozostali widzowie, lecz nie to, było najważniejsze. Największą atrakcją dla mnie było to, że słuchałam i oglądałam muzykę - nie robiąc nic innego! W domu muzyka towarzyszy mi przy sprzątaniu, prasowaniu, czytaniu, graniu na gierkach - jest  tłem do innych zajęć - zajęć często tak absorbujących moje myśli, że w ogóle nie słyszę co słucham. 

I nagle oglądam i słucham - i oprócz oddychania ( i poruszania nogi w rytm :) ) nie robię nic innego.  Widzę piękne efekty na estradzie, patrzę na artystów i ich emocje, wsłuchuję się w teksty (nawet nie analizuję czego po angielsku nie rozumiem )  - słucham i przeżywam - i tak naprawdę doceniam muzykę.

Jak często słuchamy muzykę w domu, w pracy, w samochodzie - a nie skupiamy się na tym?
Jak często słuchamy, a nie słyszymy - muzyki? 

A jak Wy odbieracie muzykę? Kiedy tak naprawdę słuchacie?

Źródło zdjęcia: https://www.facebook.com/search/top/?q=david%20gilmour