 |
| Czas na miłość - obejrzany po raz trzeci - a dlaczego nie?! |
Ale nie jest tak z nami tak źle - równie dużo ciekawych rzeczy nam się przydarza, choć o wielu chcielibyśmy jak najszybciej zapomnieć. Na szczęście jest ich niewiele, lecz często zapadają nam w naszych głowach szczególnie trwale. I właśnie po takich chwilach prawdopodobnie każdemu z nas w głowie wyświetla się myśl "Teraz powiedziałabym to inaczej... teraz zachowałabym się w inny sposób... teraz zrobiłabym to odwrotnie.."
Następnie w nocnej ciszy przeżywamy te chwile ponownie (no ja tak mam :) ) - tworząc milion własnych scenariuszy, powtarzając w głowie nowe dialogi - reżyserujemy sytuacje, na nasze "pobożne" życzenie, zmieniając co chwila nierealne ewentualności naszych reakcji i odpowiedzi, wydumane scenki - choć tak bardzo pragniemy w nie wierzyć.
I nigdy już, jako bohaterowie tych naszych własnych opowiadań - nie odnosimy klęski, zawsze udaje się nam wyjść z "twarzą", odpowiednio spuentować kąśliwe uwagi, pokazać się z jak najlepszej strony, wyjść z trudnej sytuacji z głową wysoko podniesioną - bo nikt nie lubi ponosić porażki, przegrywać w starciach, odnosić ran tych fizycznych, lecz przede wszystkim tych duchowych.
A gdy tak można było cofnąć czas?
Gdyby można było powrócić do tych momentów i je naprawić?
Chcielibyście??
W sumie to nie jest tak, że nie powtarzamy chwil!
Nie znam ludzi, którzy nie wracają do swoich ulubionych piosenek, filmów, książek...
Nie ma znaczenia, że obejrzałam już jakiś film, jeśli za każdym ponownym obejrzeniem wywołuje we mnie na nowo uśmiech, wzruszenie, radość czy śmiech.
Za pierwszym razem zazwyczaj oglądam z niepokojem - tak bardzo chcę dowiedzieć się, o czym jest ta historia.
Za drugim razem dostrzegam to, czego za pierwszym razem nie udało mi się dostrzec, poznaję bohaterów ich nawyki, zwyczaje. Zauważam piękne zdjęcia, krajobrazy, szczegóły ubiorów, styl umeblowania - coś na co za pierwszym razem w ogóle nie zwróciłam uwagi - chłonąc historię bohaterów.
I tak po prostu cieszę się ich historią - to, że zazwyczaj oglądam komedie romantyczne, to też inna sprawa :) No dobra obyczajowe i historyczne też czasami się zdarzają :)
Ja po prostu lubię pozytywne zakończenia "I żyli długo.. i szczęśliwie" - a dlaczego nie?!
Film " Czas na miłość" obejrzałam właśnie trzeci raz!
Już znałam tę historię, zdążyłam się pośmiać i popłakać, ale dopiero teraz zrozumiałam i usłyszałam tak naprawdę przesłanie tego filmu!
To film o pewnym mężczyźnie, który w dniu swoich 21 urodzin dowiaduje się od swojego ojca, że tak jak on posiada zdolność przywoływania przeszłości. Nie mniej, nie więcej oznacza to, że może kilkakrotnie powrócić do dowolnego momentu swojego życia, a następnie przeżyć go tak, żeby nakierować swój los, jak i swoich bliskich na lepszy, właściwy kierunek.
Lecz tak naprawdę okazuje się, że czasami możliwość powtórki tych samych sytuacji nie sprawia, że jest łatwiej i wciąż należy próbować, próbować i próbować od nowa.
Ale czy to, że możemy ponownie przeżyć jakąś chwilę, sytuację - pozwoli nam nie popełnić może nie tego samego błędu, ale na przykład nowego? Skupieni na pozytywnym skutku naszego działania, jest możliwe, że nie zauważymy jakiegoś detalu, który może zaburzyć całą naszą próbę ratowania sytuacji. Co jeśli podejmiemy inną decyzję - a jej skutki nie doprowadzą nas dokładnie tam gdzie chcieliśmy być? Nie spotkamy ponownie ludzi, których poznaliśmy podejmując po raz pierwszy decyzję? I czy skupiając się na poszczególnych chwilach, nie przegapiamy jeszcze piękniejszych zdarzeń?
I czy chcielibyśmy każdą chwilę móc przeżyć jeszcze raz?
Są sytuacje, których nie chcielibyśmy przeżyć nawet raz - to na pewno śmierć naszych bliskich - nie wyobrażamy sobie nawet w najgorszych koszmarach, że ktoś z ukochanych ludzi odchodzi na zawsze. Lecz właśnie takie jest życie - rodzimy się, żyjemy, odchodzimy.
Z łatwością witamy w naszych życiu nowych ludzi tych malutkich, jak i tych dużych, jednak z pożegnaniami mamy wiele trudności i nie umiemy się z nimi pogodzić.
Według ojca głównego bohatera recepta szczęśliwego człowieka mogącego powrócić do określonych epizodów życia na przykład trzykrotnie przeczytać Dickens'a polegała na:
" Po pierwsze - Żyć normalnie jak każdy człowiek,
Po drugie - Każdy dzień przeżyć znowu - niemal identycznie, najpierw doświadczając uciążliwości przez które nie dostrzegamy jak słodkie jest życie, i drugi raz doceniając to wszystko."
Bo przecież nie zależnie, czy spotykają nas miłe rzeczy - wtedy zawsze jest miło, czy spotykają nas przykrości - wtedy doceniamy jak miło było, lub uczymy się o sobie czegoś nowego (co też jest dobre) w życiu musi być równowaga - bo wtedy to po prostu jest życie!
Bohater filmu po wielu próbach powrotu do przeżytych chwil, próbach zmian losu - postanowił jednak "Nie przenoszę się w czasie - po prostu każdy dzień staram się przeżyć tak jakbym specjalnie do niego wrócił, by rozkoszować się ostatnim dniem mojego nadzwyczajnie zwyczajnego życia"
Jeśli o mnie chodzi to jestem w jakimś stopniu zbyt dużym tchórzem życiowym, by podejmować ryzyko naprawy własnego życia - już podjęcie pierwszej decyzji przyprawia mnie o wielki ból głowy! Wszelkie plusy i minusy, które wymyślam zanim podejmę kolejny krok w życiu - sprawiają, że jeszcze przed rozpoczęciem działania, jestem nieskończenie zniechęcona.
Choć zdarza mi się również podejmować decyzje w ułamku chwili - i zdaje się, że to były najlepsze decyzje w moim życiu :)
Bo czasami warto poddać się nurtowi życia - "Mówię tak" i niech się dzieje co chce:)
Więc czy chciałabym powrócić i coś naprawić - naprawdę nie wiem.
To co mnie spotkało w życiu - zarówno te dobre, jak i złe rzeczy - sprawiły, że jestem tym, kim jestem i w sumie nie wyszło źle :)
Pewnie, że mogło być lepiej, ale równie dobrze mogło być gorzej - czy więc warto zaryzykować z przeszłością.
Może lepiej skupić się na przyszłości i przeżyć ją najlepiej jak umiemy?!
A Wy chcielibyście i mielibyście odwagę, żeby powrócić i spróbować zmienić swoje życie?
I co chcielibyście zmienić?
0 komentarze